ساقیا

اولین ساعت های ۲۹ سالگی و افکاری که دوست دارند روی یک نقطه متمرکز شوند: «آینده»ده سال قبل که درباره این دهه فکر می کردیم فقط یک پارامتر در زندگی ام را مد نظر قرار دادم و تا حد توان و شجاعتم برایش تلاش ساقیا...

خود بامیه هم فکر نمی کرد شش صبح با پنیر پیتزا و قارچ و نوشابه خورده بشه!

---

پانوشت: در نهان خانه خود وبلاگی خوش دارم! فعلا اینجا تنها کنجیه که از بیان حرفا واتفاقا خجالت نمی کشم

ساقیا...

امروز از لوازم تحریری کنار جهاد دانشگاهی یک‌ خودکار سبز جیغ خریدم!درسته که جینگیلی جات از نوع لوازم تحریرش دوست دارم ولی الآن که فکر می کنم دلیل ریشه ای اش دیدن پیرمرد صاحب مغازه بعد از حدود هشت سال ب ساقیا...

بعد از شش سال و اندی دوباره باید شروعش کنم!

 

---

بعد سه هفته نوشت: فکر می کردم کدم کار می کنه اما با فیزیک مساله نمی خونه گویا! یک هفته اخیر مدام به همش شک می کنم اما بعد حس می کنم شکم بی جا بوده.

ساقیا...

امروز بیست و نه سال قمری ام تمام شد و از امروز نهایتن 354 روز تا پایان این دهه از زندگی ام باقی است.  در این دهه تجربه های خیلی متفاوتی نسب به دهه های قبل کردم دو دهه قبل خیلی یکنواخت و خطی و بدون هیچ ساقیا...

در تاریکی شب آمد در حالی که می خواست دیده نشود. به دیواری که عکس همسرش روی آن بود تکیه زد و صورتش را پوشاند. هنوز همان حلقه طلایی رنگ قدیمی اش در دستش بود. جز این انتظار نمی رفت راحت به یکدیگر نرسیده ساقیا...

بنا به جبر روزگار این روزها سریع می گذرند اما طبق اصل نسبیت هرچه سرعت بیش تر باشد زمان بیش تر کش می آید! شاید بیش از زمان بار روانی آن مرا از دو سمت مخالف می کشد! یک سمت کارهایی که باید انجام دهم و سمت دیگر کارهایی که دوست دارم انجام دهم اما اولویت اش را نمی دانم. 

ساقیا...